Mantelzorg op Geriatrie

21 Juni 2023 Actua nieuws

Een op de drie volwassen Vlamingen verleende in 2021 een vorm van mantelzorg. 21 procent van de Vlaamse jongeren (van 11 tot 18 jaar) woonde toen bij een persoon met een langdurige ziekte of beperking. 

Mantelzorgers zijn heel belangrijk voor de partner, het familielid of de vriend die ze bijstaan. Als deze laatste wordt opgenomen in het ziekenhuis, krijgen ze soms het gevoel ineens buitenspel te staan. Maar dat is niet zo in het AZ Sint-Maria Halle. Daar maken de mantelzorgers deel uit van het multidisciplinair team.

Maaike De Couvreur (ergotherapeute)

“Ik volgde een opleiding mantelzorg-coaching en leerde hoe fundamenteel de communicatie is tussen mantelzorger, zorgverlener en patiënt. Want of het nu om een korte of een lange opname gaat, hoe meer we weten, hoe beter we de zorg op de individuele patiënt kunnen afstemmen. En zeg nu zelf … wie kent de patiënt beter dan de mantelzorger? Daarom zijn we in januari op de twee diensten Geriatrie gestart met de ‘Mantelzorgpas’, een pilootproject waarbij mantelzorgers ook effectief in de zorg worden betrokken. Ze kunnen hun naaste bijstaan tijdens de opname, ook buiten de bezoekuren om.”

Tim Debacker (verpleegkundig en paramedisch directeur)

“De eerste reacties zijn alvast positief! Zo zijn patiënten met dementie bijvoorbeeld minder snel verward en/ of rustiger met een mantelzorger erbij. 

Ook de mantelzorgers zelf zijn tevreden en zijn er zeker van dat hun aanwezigheid een gunstige werking heeft. Ons ziekenhuis gaat momenteel dan ook na op welke afdelingen het project verder kan worden uitgerold.”

Een voorstel dat ik niet kon weigeren

Mantelzorger Marcel Fierens getuigt

Al vier jaar helpt Hallenaar Marcel Fierens met hart en ziel zijn dementerende echtgenote Marie-Madeleine De Brakeleer bij het opstaan, wassen, aankleden en eten. Toen ze op 13 januari bij het opstaan plots niet meer kon lopen, bracht hij haar naar de Urgentiedienst van het AZ Sint-Maria. Omwille van haar dementie mocht Marcel continu aan haar zijde blijven om de artsen en verpleegkundigen te woord te staan en zijn echtgenote te helpen bij het aan- en uitkleden. Toen duidelijk werd dat ze noodgedwongen moest worden opgenomen, kreeg Marcel een voorstel dat hij niet kon weigeren.

“Er kwam een maatschappelijk werkster langs die vroeg of ik wou deelnemen aan een project om de mantelzorg voor mijn vrouw in het ziekenhuis op mij te nemen. Een volledig nieuw initiatief, waarbij ik volledig vrij was om bij haar te blijven wanneer ik dat maar nodig achtte. Geen seconde heb ik daarover moeten nadenken!”, vertelt een enthousiaste Marcel Fierens. 

“De verzorging gebeurde door het personeel, maar verder hielp ik haar bij het eten. Meer zelfs, we aten gezellig met ons tweetjes. Ik kon met haar op de gang wandelen en we brachten ook de avonden samen door. Dat gaf niet alleen háár een geruststellend gevoel, maar ook mezelf. Ik hoefde niet alleen thuis te zitten en zag dat ze beter en beter werd”, aldus Marcel Fierens.

Hij kon ook informatie uitwisselen met de artsen en verpleegkundigen, iets waar zij zelf helaas niet toe in staat was. Na drie weken was haar toestand weer stabiel en mocht ze naar huis. Allebei hebben ze deze periode als bijzonder positief ervaren. 

“Ik voelde me precies op hotel! Ik ben er ook van overtuigd dat mijn aanwezigheid op haar een positieve werking heeft gehad. Hopelijk blijft dit mooie project bestaan en krijgen andere mensen in nood dezelfde kans!”, besluit Marcel Fierens.

 

Zin om ook mantelzorger te zijn? 

Na een intakegesprek en een teamvergadering met de arts kan je de Mantelzorgpas verkrijgen.
Voorwaarde is wel dat álle partijen er wel bij varen:

  • De patiënt moet zich rustiger voelen en beter eten en slapen in jouw vertrouwde handen.
  • Jij hoeft het heft niet uit handen te geven en kan langer bij de patiënt blijven, samen eten, samen tv kijken of samen een wandeling maken.
  • De zorgkundige ervaart de mantelzorg als een verlichting van zijn taak.