Elektro-encefalografie wordt regelmatig gebruikt binnen de neurologie en kent een breed toepassingsgebied. Het is een methode om elektrische potentiaalverschillen die in de hersenen zijn ontstaan, via de hoofdhuid te registreren. Het EEG kan bij ziekteprocessen inlichtingen geven over zowel de aard als de plaats van de afwijking.

Hoe verloopt het onderzoek?

Bij het maken van een EEG wordt een aantal elektroden op het hoofd geplaatst. Meestal zijn dit er ongeveer 20 en zijn ze bevestigd in een soort muts of netje. Om goed contact te kunnen maken met de hoofdhuid wordt tussen de elektroden en de huid een geleidende contactvloeistof aangebracht.
Tijdens het verloop van het onderzoek worden je verschillende zaken gevraagd zoals het openen en sluiten van de ogen, in een flikkerende lamp kijken of hyperventileren.　

Tijdens een EP onderzoek wordt op het niveau van de hersenen en het ruggemerg het functioneren van de zenuwbanen onderzocht.
Met behulp van op het hoofd geplaatste elektroden worden de signalen die in hersenen optreden, na het geven van een prikkel, geregistreerd.

Door middel van een BAEP (= BERA) wordt de reactie van de hersenen gemeten op een prikkel van het gehoorsysteem. Doel is informatie te verkrijgen over de werking van de gehoorzenuw en de auditieve kernen.
Op de hoofdhuid wordt een aantal elektroden gekleefd. De patiënt zit en krijgt vervolgens klikgeluiden aangeboden via een hoofdtelefoon. Per oor wordt één meting gedaan.　

Een VEP kan worden aangevraagd voor patiënten met stoornissen bij het 'zien'. Bij het zien worden elektrische signalen in het oog opgewekt en naar de hersenen gezonden. 
Door middel van een VEP wordt de reactie van de hersenen gemeten op een prikkel van het visueel systeem. Doel is informatie te verkrijgen over de werking van de oogzenuw, de visuele kernen en de visuele hersenschors.
Op de hoofdhuid wordt een aantal elektroden gekleefd. De patiënt zit en kijkt naar een scherm met schaakbordpatroon. Elk oog wordt hierbij apart gemeten.　

Een SSEP-onderzoek wordt o.a. uitgevoerd bij tintelingen, gevoelsstoornissen, gangstoornissen. Een SSEP test de gevoelsbanen in uw lichaam, door het geven van een aantal prikkels (elektrische schokjes) over de zenuw in de pols of de enkel. Zo wordt gemeten of er ergens vertraging van de normale zenuwgeleiding is en of er een links-rechts verschil is. We maken hierbij een verschil tussen een SSEP van de bovenste ledematen en een SSEP van de onderste ledematen. 
Er worden enkele elektroden ter hoogte van de schedel gekleefd. De reacties worden geregistreerd ter hoogte van het hoofd. Zo kan de geleiding van de prikkels over de zenuwen, ruggenmerg en de hersenen geëvalueerd worden.

Een MEP is een elektrofysiologische test die de geleiding van de motorische banen in het lichaam meet, vanaf de motorische hersenschors tot aan de uiteinden van de ledematen, dus de handen en/of voeten. Er worden elektroden ter hoogte van de handen en/of voeten gekleefd. Daarna wordt een spoel boven het hoofd gehouden, ter hoogte van de motorische hersenschors. Een magnetische puls wordt gegeven (niet pijnlijk, maar geeft de sensatie van een klapje op het hoofd), waarna de tijd wordt gemeten dat het signaal nodig heeft om door de motorische banen naar de ledematen te lopen.

Elektromyografie is een onderzoekstechniek waarbij de elektrische activiteit zenuwen en spieren wordt gemeten. 

Hoe verloopt het onderzoek? 

De zenuw- en spieractiviteit wordt gemeten door middel van elektroden, die op verschillende manieren kunnen worden gebruikt; op de huid gekleefd, bovenop de spier of in de spier, door middel van naald-elektrodes.
In de loop van het onderzoek worden elektrische pulsen gegeven om de zenuwresponsen te zien. Ook worden de reacties bekeken van de spieren in rust en bij een contractie.